تیری دانیل آنری نامی مترادف با پیروزی، موقعیت افسانهای و مهاجمی مرگبار است که تنها آرزویش شکست دادن حریف است. او نه تنها در میان هواداران آرسنال، بلکه در بین همه کسانی که این مهاجم فرانسوی را در سالهای اوج حضورش در انگلیس تماشا کردهاند، مشهور است. این فوتبالیست بازنشسته فرانسوی رکورددار گلزنی برای آرسنال و تیم ملی فرانسه است. این بیوگرافی کوتاه، زندگی دوران کودکی اسطوره، حرفه فوتبال و دستاوردهای او را شرح میدهد.
تیری آنری در 17 اوت 1977 در Les Ulis، یک شهر کوچک حومهای در پاریس به دنیا آمد. او در خانواده آنتوان و مریلز آنری بزرگ شد. دوران کودکی او در محلهای مانند گتو گذشت و خانوادهاش در یک آپارتمان کوچک زندگی میکردند. پدرش او را تشویق به ورزش کردن کرد و بیشتر انرژیاش را در ورزش دو و میدانی سرمایهگذاری کرد. آنتوان معمولاً تیری را به مسابقات فوتبال محلی میبرد و به زودی مشخص شد که او در مقایسه با بچههای همسن خود بازیکن بهتری است. او به تیمهای نوجوانان Les Ulis و Palaiseau پیوست و در سن 13 سالگی برای تیم زیر 15 سال Viry-Chatillon بازی میکرد.
پس از جدایی والدینش، مادرش او را به اورسی برد تا به مدرسه الکساندر فلمینگ بپیوندد، جایی که بیشتر روی فوتبال تمرکز کرد. در سن ۱۴ سالگی به عضویت آکادمی Clairefontaine فدراسیون فوتبال فرانسه درآمد.
تیری آنری زمانی که در آکادمی بود، با آرسن ونگر، سرمربی وقت موناکو، قرارداد شاگردی امضا کرد و اولین حضور حرفهای خود را در سال 1994 انجام داد. او زیر نظر ونگر بهترین بازیکن جوان سال فرانسه شد و هدایت تیم زیر 18 سال فرانسه را در مسابقات قهرمانی اروپا برعهده داشت و 7 گل در این رقابتها به ثمر رساند. او در تیم ملی فرانسه که در سال 1998 قهرمان جام جهانی شد، به همراه بازیکنانی مانند پاتریک ویرا، لوران بلان، زینالدین زیدان و دیگران بازی کرد.
آنری قبل از پیوستن به یوونتوس در سال 1999، 20 گل در 105 بازی برای موناکو به ثمر رساند. او با پرداخت 10.5 میلیون پوند به سری آ ایتالیا منتقل شد، اما در یوونتوس نتوانست موفقیت زیادی کسب کند. در همان سال، به آرسنال پیوست و با مربی خود آرسن ونگر متحد شد.
اگرچه نقش اصلی او یک وینگر چپ بود، ونگر آنری را به یک مهاجم تبدیل کرد و او به یکی از مرگبارترین مهاجمان لیگ برتر انگلیس تبدیل شد. او به گلزن اصلی تیم تبدیل شد و در فصل 2001/2002 با زدن 24 گل در لیگ، عنوا
برچسب: تیری آنری،
ادامه مطلب
میشل پلاتینی با 41 گل ملی، در کنار تیری هانری، به عنوان بهترین گلزن تاریخ تیم ملی فوتبال فرانسه شناخته میشود. پلاتینی نه تنها به عنوان یک هافبک تهاجمی موفق، بلکه به عنوان کاپیتان و مدیر تیم فرانسوی در تاریخ فوتبال جاودان شده است. پس از دوران حرفهای خود، او ریاست یوفا را بر عهده گرفت؛ اما این دوران با رسواییهای فساد پایان یافت و شهرت او را خدشهدار کرد.
پلاتینی در 21 ژوئن 1955 در ژوف، شمال شرقی فرانسه، در خانوادهای از مهاجران ایتالیایی به دنیا آمد. از سنین پایین آرزوی فوتبالیست حرفهای شدن را در سر داشت. در سال 1972، به تیم ذخیره باشگاه فوتبال AS نانسی پیوست، جایی که پدرش آلدو پلاتینی به عنوان مدیر فعالیت
برچسب: پلاتینی،
ادامه مطلب
آرتور آنتونیس کویمبرا، معروف به زیکو، یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ فوتبال برزیل و جهان است. به دلیل حرکات هجومی درخشان و تخصص در ضربات آزاد، او به "پله سفید" معروف شد. زیکو در سه جام جهانی (1978، 1982، و 1986) برای تیم ملی برزیل بازی کرد و قلب میلیونها نفر را به دست آورد. پله، خدای فوتبال، زمانی گفت: "زیکو تنها کسی است که شبیه روش بازی من است."
زیکو در 3 مارس 1953 در خانوادهای متوسط در ریودوژانیرو برزیل متولد شد. اصالت پرتغالی او، همراه با عشق به فوتبال، از او یک فوتبالیست برجسته ساخت. او در باشگاه Juventude، یک تیم خیابانی کوچک برزیل، مهارتهای خود را توسعه داد و به سرعت به محبوبیت رسید. زیکو به سرعت به چشماندازهای بزرگتری دست یافت و سفر حرفهای خود را به عنوان یکی از بزرگترین بازیکنان جهان آغاز کرد.
در سال 1968، زیکو در باشگاه فوتبال آمریکا مورد آزمایش قرار گرفت و با نمایش مهارتهای فوقالعاده خود، توجهات را جلب کرد. او به پدرش توصیه شد که زیکو را به باشگاه معروف فلامینگو ببرد. او با فداکاری کامل به بازی پرداخت و پس از انجام 116 بازی در تیم جوانان فلامینگو، به تیم بزرگسالان پیوست.
زیکو 12 سال طولانی در فلامینگو بازی کرد و در این مدت به یکی از نمادهای فوتبال برزیل تبدیل شد. او پیشنهادات پرسودی از باشگاههای بزرگ اروپایی مانند آ. اس. رم، رئال مادرید و آث میلان دریافت کرد، اما اودینزه کالچو را انتخاب کرد. او در اودینزه عملکرد فوقالعادهای داشت و در 697 بازی بیش از 400 گل به ثمر رساند. با این حال، نتوانست تیم را به قهرمانی در یک عنوان برساند.
زیکو در جام جهانی 1978 و 1982 به عنوان بهترین بازیکن انتخاب شد و نمایشهای درخشانی از خود به نمایش گذاشت. پس از جام جهانی 1982، او به دلیل مصدومیت مجبور شد اودینزه را ترک کند و به فلامینگو بازگشت و چهار سال دیگر در آنجا بازی کرد. آخرین باشگاه او به عنوان فوتبالیست، کاشیما آنتلرز بود که پس از آن در سال 1994 از فوتبال حرفهای خداحافظی کرد.
پس از بازنشستگی از فوتبال حرفهای، زیکو به مربیگری پرداخت و هدایت تیمهای مختلفی را بر عهده گرفت. او مربی تیمهای ملی ژاپن و عراق و باشگاههای بزرگی مانند فنرباغچه، زسکا مسکو، الم پیاکوس و افسی گوا بوده است. در حال حاضر، او به عنوان مربی افسی گوا در سوپر لیگ هند فعالیت میکند.
زیکو با ساندرا کاروالیو ازدواج کرد و سه فرزند دارند. او علاوه بر موفقیتهای ورزشی، در زندگی شخصی نیز فردی موفق و خانوادهدوست است.
زیکو با تمام افتخارات و دستاوردهایش، یک نماد واقعی فوتبال برزیل و جهان است. او نه تنها به خاطر مهارتهای فوتبالی بینظیرش، بلکه به خاطر تعهد و عشقش به فوتبال، مورد احترام است. زیکو همچنان الهامبخش نسلهای جدیدی از بازیکنان فوتبال در سراسر جهان است.