تيري دانيل آنري نامي مترادف با پيروزي، موقعيت افسانهاي و مهاجمي مرگبار است كه تنها آرزويش شكست دادن حريف است. او نه تنها در ميان هواداران آرسنال، بلكه در بين همه كساني كه اين مهاجم فرانسوي را در سالهاي اوج حضورش در انگليس تماشا كردهاند، مشهور است. اين فوتباليست بازنشسته فرانسوي ركورددار گلزني براي آرسنال و تيم ملي فرانسه است. اين بيوگرافي كوتاه، زندگي دوران كودكي اسطوره، حرفه فوتبال و دستاوردهاي او را شرح ميدهد.
تيري آنري در 17 اوت 1977 در Les Ulis، يك شهر كوچك حومهاي در پاريس به دنيا آمد. او در خانواده آنتوان و مريلز آنري بزرگ شد. دوران كودكي او در محلهاي مانند گتو گذشت و خانوادهاش در يك آپارتمان كوچك زندگي ميكردند. پدرش او را تشويق به ورزش كردن كرد و بيشتر انرژياش را در ورزش دو و ميداني سرمايهگذاري كرد. آنتوان معمولاً تيري را به مسابقات فوتبال محلي ميبرد و به زودي مشخص شد كه او در مقايسه با بچههاي همسن خود بازيكن بهتري است. او به تيمهاي نوجوانان Les Ulis و Palaiseau پيوست و در سن 13 سالگي براي تيم زير 15 سال Viry-Chatillon بازي ميكرد.
پس از جدايي والدينش، مادرش او را به اورسي برد تا به مدرسه الكساندر فلمينگ بپيوندد، جايي كه بيشتر روي فوتبال تمركز كرد. در سن ۱۴ سالگي به عضويت آكادمي Clairefontaine فدراسيون فوتبال فرانسه درآمد.
تيري آنري زماني كه در آكادمي بود، با آرسن ونگر، سرمربي وقت موناكو، قرارداد شاگردي امضا كرد و اولين حضور حرفهاي خود را در سال 1994 انجام داد. او زير نظر ونگر بهترين بازيكن جوان سال فرانسه شد و هدايت تيم زير 18 سال فرانسه را در مسابقات قهرماني اروپا برعهده داشت و 7 گل در اين رقابتها به ثمر رساند. او در تيم ملي فرانسه كه در سال 1998 قهرمان جام جهاني شد، به همراه بازيكناني مانند پاتريك ويرا، لوران بلان، زينالدين زيدان و ديگران بازي كرد.
آنري قبل از پيوستن به يوونتوس در سال 1999، 20 گل در 105 بازي براي موناكو به ثمر رساند. او با پرداخت 10.5 ميليون پوند به سري آ ايتاليا منتقل شد، اما در يوونتوس نتوانست موفقيت زيادي كسب كند. در همان سال، به آرسنال پيوست و با مربي خود آرسن ونگر متحد شد.
اگرچه نقش اصلي او يك وينگر چپ بود، ونگر آنري را به يك مهاجم تبديل كرد و او به يكي از مرگبارترين مهاجمان ليگ برتر انگليس تبديل شد. او به گلزن اصلي تيم تبديل شد و در فصل 2001/2002 با زدن 24 گل در ليگ، عنوا
برچسب: تيري آنري،
ادامه مطلب
ميشل پلاتيني با 41 گل ملي، در كنار تيري هانري، به عنوان بهترين گلزن تاريخ تيم ملي فوتبال فرانسه شناخته ميشود. پلاتيني نه تنها به عنوان يك هافبك تهاجمي موفق، بلكه به عنوان كاپيتان و مدير تيم فرانسوي در تاريخ فوتبال جاودان شده است. پس از دوران حرفهاي خود، او رياست يوفا را بر عهده گرفت؛ اما اين دوران با رسواييهاي فساد پايان يافت و شهرت او را خدشهدار كرد.
پلاتيني در 21 ژوئن 1955 در ژوف، شمال شرقي فرانسه، در خانوادهاي از مهاجران ايتاليايي به دنيا آمد. از سنين پايين آرزوي فوتباليست حرفهاي شدن را در سر داشت. در سال 1972، به تيم ذخيره باشگاه فوتبال AS نانسي پيوست، جايي كه پدرش آلدو پلاتيني به عنوان مدير فعاليت
برچسب: پلاتيني،
ادامه مطلب
آرتور آنتونيس كويمبرا، معروف به زيكو، يكي از بزرگترين بازيكنان تاريخ فوتبال برزيل و جهان است. به دليل حركات هجومي درخشان و تخصص در ضربات آزاد، او به "پله سفيد" معروف شد. زيكو در سه جام جهاني (1978، 1982، و 1986) براي تيم ملي برزيل بازي كرد و قلب ميليونها نفر را به دست آورد. پله، خداي فوتبال، زماني گفت: "زيكو تنها كسي است كه شبيه روش بازي من است."
زيكو در 3 مارس 1953 در خانوادهاي متوسط در ريودوژانيرو برزيل متولد شد. اصالت پرتغالي او، همراه با عشق به فوتبال، از او يك فوتباليست برجسته ساخت. او در باشگاه Juventude، يك تيم خياباني كوچك برزيل، مهارتهاي خود را توسعه داد و به سرعت به محبوبيت رسيد. زيكو به سرعت به چشماندازهاي بزرگتري دست يافت و سفر حرفهاي خود را به عنوان يكي از بزرگترين بازيكنان جهان آغاز كرد.
در سال 1968، زيكو در باشگاه فوتبال آمريكا مورد آزمايش قرار گرفت و با نمايش مهارتهاي فوقالعاده خود، توجهات را جلب كرد. او به پدرش توصيه شد كه زيكو را به باشگاه معروف فلامينگو ببرد. او با فداكاري كامل به بازي پرداخت و پس از انجام 116 بازي در تيم جوانان فلامينگو، به تيم بزرگسالان پيوست.
زيكو 12 سال طولاني در فلامينگو بازي كرد و در اين مدت به يكي از نمادهاي فوتبال برزيل تبديل شد. او پيشنهادات پرسودي از باشگاههاي بزرگ اروپايي مانند آ. اس. رم، رئال مادريد و آث ميلان دريافت كرد، اما اودينزه كالچو را انتخاب كرد. او در اودينزه عملكرد فوقالعادهاي داشت و در 697 بازي بيش از 400 گل به ثمر رساند. با اين حال، نتوانست تيم را به قهرماني در يك عنوان برساند.
زيكو در جام جهاني 1978 و 1982 به عنوان بهترين بازيكن انتخاب شد و نمايشهاي درخشاني از خود به نمايش گذاشت. پس از جام جهاني 1982، او به دليل مصدوميت مجبور شد اودينزه را ترك كند و به فلامينگو بازگشت و چهار سال ديگر در آنجا بازي كرد. آخرين باشگاه او به عنوان فوتباليست، كاشيما آنتلرز بود كه پس از آن در سال 1994 از فوتبال حرفهاي خداحافظي كرد.
پس از بازنشستگي از فوتبال حرفهاي، زيكو به مربيگري پرداخت و هدايت تيمهاي مختلفي را بر عهده گرفت. او مربي تيمهاي ملي ژاپن و عراق و باشگاههاي بزرگي مانند فنرباغچه، زسكا مسكو، الم پياكوس و افسي گوا بوده است. در حال حاضر، او به عنوان مربي افسي گوا در سوپر ليگ هند فعاليت ميكند.
زيكو با ساندرا كارواليو ازدواج كرد و سه فرزند دارند. او علاوه بر موفقيتهاي ورزشي، در زندگي شخصي نيز فردي موفق و خانوادهدوست است.
زيكو با تمام افتخارات و دستاوردهايش، يك نماد واقعي فوتبال برزيل و جهان است. او نه تنها به خاطر مهارتهاي فوتبالي بينظيرش، بلكه به خاطر تعهد و عشقش به فوتبال، مورد احترام است. زيكو همچنان الهامبخش نسلهاي جديدي از بازيكنان فوتبال در سراسر جهان است.